Waarom begrijpt Hollywood niet wat een miniserie juist is?

Spoilers: de leugen was dit een miniserie is

Vorige week zondag domineerde de HBO serie Big Little Lies de Emmy Awards met 8 verdiende awards, ééntje daarvan voor “best limited series”. We hechten niet te veel waarde aan award shows, maar aangezien er steeds meer sprake is van een tweede seizoen van Big Little Lies kunnen we het niet laten licht verveeld te zijn over deze recente trend om een doorlopende serie te verkopen als miniserie.

In de voorbije jaren werden volgende shows verkocht als “miniseries” of – lach niet – “event series”: Big Little Lies, Taboo, Top of the Lake, Under The Dome, Wayward Pines, The Night Of. Al deze shows hebben gemeenschappelijk dat ze ofwel al aan een tweede seizoen zitten, of dat er gesprekken zijn om de reeks verder te zetten.

Op persoonlijk vlak zitten we dan ook licht verveeld proberen minder televisie te kijken, en daarom soms opteren voor een miniserie in plaats van iets dat geen einddatum heeft. Wanneer één van die miniseries dan opgepikt wordt voor een tweede seizoen, zijn we niet enthousiast, maar eerder gedeprimeerd omdat we zien hoe onze lijst met huidige TV-shows blijft groeien.

Je vraag je misschien af waarom dit tegenwoordig een trend is? Makkelijk, voor studio’s en acteurs is het een easier sell om je show te verkopen als “limited event series”, en daarbovenop helpt het je ook wat awards te winnen. Het is namelijk zo dat door je show te nomineren in de “limited series” sectie van de Emmy’s, het een pak makkelijker is een award te winnen, dan wanneer je die tussen de rest van “peak TV” gooit in de drama of comedy sectie. Moeite om dit te geloven? Bekijk hier de nominaties in 2008:

Dit in contrast is wat genomineerd was in 2017:

Zoals je kan zien gingen we van Tin Man (een vergeten herwerking van The Wizard of Oz) naar series met topacteurs zoals Ewan McGregor, Jessica Lange, Geoffrey Rush,  en John Turturro. Toegegeven, wanneer je naderbij de lijst van nominaties in vorige jaren bekijkt, zie je dat de Emmy’s altijd een probleem gehad hebben met doorlopende series, alhoewel deze nooit zo alomtegenwoordig waren als nu.

Natuurlijk kunnen we debatteren of anthology shows zoals Fargo & American Horror Story daar al dan niet behoren, maar alhoewel die series ieder seizoen met een reset zitten, gaat het niet om een hard reset. Beide televisieseries hebben al personages van vorige seizoenen teruggebracht, wat tegen de Emmy regels van “limited series” loopt.

Wat is de oplossing dan? Simpel: wees eerlijk over wat je programma is, en stop die in de normale afdelingen (drama of comedy) en laat het publiek genieten van een limited series match tussen Toto: the Magical Dog en de 99ste verfilming van Great Expectations.

(En serieus Hollywood, stop ermee. We kunnen echt niet meer televisie aan.)